നഷ്ടസ്വപ്നങ്ങളും, ഓര്മ്മകളും,
ഗൃഹാതുരത്വത്തിന് നെടുവീര്പ്പുകളും,
ഒഴുകിയെത്തും ഏകാന്തവേളകളില്
ഞാന് എന് ബാല്യത്തിലേക്കോടിയെത്തുന്നു...
പoനം, പരിഭവം, പ്രണയം ഇടചേരും,
സൌഹൃദം സ് നേഹത്തിന് മഴനൂലുകെട്ടും,
ചങ്ങാതിക്കൂട്ടങ്ങള് തുടിതാളം കൊട്ടും,
മയില്പ്പീലിത്തുണ്ടായ് ഞാന് കാക്കുമെന് ബാല്യം...
ഇന്നില് ഞാന് ഇന്നലയെ നെഞ്ചോടുചേര്ക്കുമ്പോള്,
അന്നു ഞാന് നാളയെ കണ്ടിരുന്നില്ലയൊ?
പിരിയാന് നിമിഷങ്ങള് എണ്ണുന്ന ബന്ധങ്ങള്,
അറിയാതെ ഹൃദയങ്ങള് ബന്ധിച്ചിരുന്നുവോ?
കാലായനത്തില് പകച്ചുനില്ക്കുമ്പോഴും,
കലാലയവര്ണ്ണങ്ങള് മനസ്സില് നിറയുന്നു...
കുത്തൊഴുകുന്നൊരീ സമയക്കടലില് ഞാന്
സൌഹൃദം തേടി e-ചങ്ങാടം തുഴയുന്നു...
അറിയില്ലെനിക്കിതെന് ഏകാന്തമനസ്സിന്റെ,
വ്യര്ത്ഥജല്പ്പനങ്ങളിലൊന്നു മാത്രമോയെന്നും,
അതോ, സൌഹൃദവല്ലരികള് പൂത്തുലയുവാനായ്
കര്മ്മകാണ്ഡത്തിന്റെ, നിയോഗമാണോയെന്നും...
Wednesday, November 21, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
baalya kaala sauhridhangale manoharamayi chithreekaricha oru nalla kavitha. Hridhaya sparshiyaaya kurachu varikal. wonderful.
souhR^dam ഇങ്ങനെ എഴുതിയാല് “സൌഹൃദം“ ഇങ്ങനെ കിട്ടും മൊഴിയില്. തിരുത്തുമല്ലൊ...
Post a Comment